Misha koos voor abortus; “De beslissing van mijn leven”. 

Misha (25) rondde vorig jaar haar master filmstudies af aan de UvA met een scriptie rondom haar twee lievelingsthema’s: vrouwen en eten. Nu werkt ze als Project Manager voor de creatieve community PACT en is ze videoproducer. Daarnaast timmert ze aan de weg als schrijfster, waarbij ze de focus legt op sociaalmaatschappelijke thema’s. In dit artikel vertelt Misha haar persoonlijke verhaal.

“Er is een pro-life mars op mijn verjaardag. Dat is voor mij persoonlijk heel ironisch, want mijn moeder had iets langer dan 25 jaar geleden een ongelukje, die ze Misha noemde. En nu ben ik hier; schrijvend over waarom ik een tijd terug heb besloten mijn ongelukje níet te houden. Maar hoewel ik wel een abortus heb gehad en mijn moeder niet, draaien onze verhalen om hetzelfde: Lichamelijke integriteit. De vrijheid om te kiezen.

Mensen hebben me vaak gevraagd of ik spijt heb. Hoewel ik flink spijt heb dat ik niet beter heb opgelet en zwanger ben geworden, heb ik geen spijt van mijn keuze om het vervolgens weg te laten halen.

“Ik vind dat je het leven moet koesteren. Daar moet je zorgvuldig mee omgaan. Daarom ga ik zorgvuldig met mijn leven om.”

Het abortus proces vond ik zwaar. Er was onzekerheid, veel piekeren, pijn, stigma, smoesjes en bloed. Maar ik wist ook dat ik er weer bovenop ging komen en dat het de juiste beslissing was in een moeilijke tijd. Wat me nog honderd keer erger had geleken was een kindje ter wereld zetten met een moeder die vond dat het nog niet in haar leven paste. ‘De Mars voor het leven’, zegt de pro-life movement. Net als hen, vind ik dat je het leven moet koesteren. Daar moet je zorgvuldig mee omgaan. Daarom ga ik zorgvuldig met mijn leven om.

Na mijn abortus heb ik mijn master diploma gehaald, een uitdagende baan gevonden én ben gaan samenwonen met mijn vriend. Allemaal dingen die niet waren gebeurd als ik mijn zwangerschap had laten voortduren. Het raakt me enorm als ik denk aan de levens van alle mensen met een baarmoeder die de kans niet krijgen om voor zichzelf te kiezen, en het moederschap in worden geforceerd met alle gevolgen van dien.

“Ik geloof dat wat er in mij groeide, nog niet voor mij bestemd was.”

Ik wil niet iemand aanraden een abortus te nemen. Ik wil de mensen die niet zwanger zijn aanraden om zich respectvol en empathisch op te stellen tegenover andermans keuzes. Iedereen gelooft in een andere oorsprong, een ander scheppingsverhaal. Dat zal ook altijd wel zo blijven. Maar ik geloof dat dat wat er in mij groeide, nog niet voor mij bestemd was. En dat het sprankje licht (zo zie ik het voor me) misschien nu ergens rondzweeft in de hemel, of naast een wolk, vredig met diens pad. Ik geloof in lichamelijke integriteit, en dat de keuze bij de eigenaar van de buik ligt. En mocht het me gegund zijn, dan zal ik dat later ook aan mijn kinderen vertellen.”

Misha Ragas (@misha.ragas), 7 november 2022