Verlies

Iedereen rouwt anders. Sommige mensen tonen hun emoties door middel van tranen en veel huilen, sommigen isoleren zichzelf, terwijl anderen liever in de buurt van mensen zijn. Dan zijn er ook mensen die zich beter voelen nadat ze op creatieve wijze hun gevoelens hebben geuit. Of er zijn praters die graag vertellen wat ze doormaken. Wat je manier van omgaan met verdriet ook is, alles is goed. Ook bij een abortus. Omdat je de beslissing hebt genomen, wil nog niet zeggen dat je niet mag rouwen.

Deze organisaties bieden hulp bij rouwverwerking na een abortus:

• Het Humanistisch Verbond organiseert gespreksgroepen onder leiding van professionals voor mensen die voor een abortus hebben gekozen.
• Fiom organiseert ook gespreksgroepen onder leiding van professionals voor mensen die voor een abortus hebben gekozen.
• Privé Facebook-groepen met mensen die voor een abortus hebben gekozen, waaronder Abortus community en Abortus nazorg community.
• Op Open over abortus kun je anoniem je verhaal delen en de verhalen van andere lezen.

“Na de abortus voelde ik me niet opgelucht. Met veel krampen en bloedverlies hebben we de eerste verjaardag van mijn zoon gevierd. Niemand wist het. Ik durf het nog steeds niet te vertellen. Hierna kwam ik in een rouwproces terecht. Ik kon niet meer werken en niet meer normaal functioneren.” – Idris

“Er volgde een rouwperiode, zoals ik die zelf in mijn jonge leven niet eerder had meegemaakt. Ik kreeg te maken met gevoelens van verdriet, spijt, gemis, bergen aan woede naar mezelf toe, de vader, de wereld, mijn eigen lichaam en seksualiteit.” – Hannah

“Uiteindelijk denk ik er zelf nog maar heel soms over en gaat het ondertussen heel erg goed met mij door alle psychologische hulp die ik lange periode heb gehad. Hierdoor ging het rouwproces van de abortus makkelijker, denk ik.” – Jasmin